اهانت به امیرالمونین علیه السلام | یمانی پدیا | دانشنامه مجازی مدعیان مهدویت
مقالات

اهانت به امیرالمونین علیه السلام

بررسی چند نمونه از اهانت‌های احمد اسماعیل بصری به امیرالمومنین علیه السلام

اهانت به ائمه علیهم السلام

بررسی اهانت به امامان شیعه علیهم السلام چند نمونه از اهانت‌های احمد اسماعیل بصری به امیرالمومنین علیه السلام

توهین احمد بصری به امیرالمومنین علی علیه اسلام:

 

 

احمد بصری در پاسخ به معنی آیه « إِنَّ الإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ» مینویسد : امیرالمومنین علی علیه السلام همان انسان است و او در خیر و زیان است نسبت به حضرت محمد صلی الله علیه و آله
(المتشابهات الجزء الاول – الرابع ص 151، سوال 109)

  • اما اهل بیت علیهم السلام که این آیه را شامل دشمنان خود می دانند :عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ: سَأَلْتُ الصَّادِقَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ و الْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ قَالَ ع الْعَصْرُ عَصْرُ خُرُوجِ الْقَائِمِ ع إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ یَعْنِی أَعْدَاءَنَاإنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ یعنى دشمنان ما(کتاب کمال الدین و تمام النعمة ج2، ص 565)
  • پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در خطبه روز غدیر می‌فرماید:
    «فِي عَلِيٍّ وَ اللَّهِ نَزَلَ سُورَةُ وَ الْعَصْرِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ وَ الْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسانَ‏ لَفِي‏ خُسْرٍ إِلَّا عَلِيٌّ الَّذِي آمَنَ وَ رَضِيَ بِالْحَقِّ وَ الصَّبْر»(التحصين لأسرار ما زاد من كتاب اليقين، النص، سیدبن طاووس، دارالکتاب، ص 585)
    «و سوگند به خدا که سوره‌ی والعصر درباره‌ی اوست: به نام خداوند بخشنده مهربان . قسم به زمان که انسان در زیان است. مگر علی که ایمان آورده و به درستی و شکیبایی آراسته است»
  • آيا سخن سخيف احمد بصري مخالف تفسير ابن عباس صحابي نيست كه مي گويد: مراد از انسان در اين آيه ابوجهل است؟:
    «والعصر ان الانسان لفي خسر»: يعني أباجهل»(ابن شهر آشوب، مناقب آل ابي طالب، ج2، ص 260)
  • در قرآن کریم بیش از بیست مرتبه واژه “خسر” ذکر شده که بلااستثناء همگی آنها بار معنایی بسیار زیانکارانه ای دارد.

کسانی که به جای خداوند متعال، شیطان را ولی خود قرار داده اند (سوره النساء آیه 119)،

کسانی که ایمان نیاورده اند (سوره انعام آیه 12)

کسانی که امام زمان خود را نشناخته اند (سوره انعام آیه 20)

کسانی که لقای الهی را دروغ انگاشته اند (سوره انعام آیه 31)

کسانی که از روی بی خردی و نادانی، فرزندان خود را کشته اند (سوره انعام آیه 141)

هر کس میزان های عمل او سبک باشد (سوره الاعراف آیه 9)

کسانی که دیدار خدا را دروغ شمردند (سوره یونس آیه 45)

و بسیاری آیاتی دیگر، که همه آنها جایگاهی جز جهنم ندارند .

احمد بصري:حضرت علي(ع) انسان نادان و ضعيفي است که بر باطل جدل مي کرد.

يکي از ادعاهاي احمد بصري تفسير آيات قرآن است که در اين مورد اهانت هاي زيادي به انبياء و ائمه در کتب وي و اتباعش به چشم مي خورد.

از آياتي که احمد بصري در ذيل آن اظهار نظر کرده است آيه 54 سوره کهف مي باشد

وَلَقَدْ صَرَّفْنا فى هذَالْقُرْآنِ للِنّاسِ مِنْ كُلِّ مَثَل وَكانَ الاِنْسانُ اَكْثَرُ شَىْء جَدَلا

و در اين قرآن، از هرگونه مثلى براى مردم، بيان كرده ايم؛ ولى انسان بيش از هرچيز، به مجادله مى پردازد
(کهف، آیه 54)

احمد بصري در ذيل اين آيه اهانت بسيار سخيفي را به اميرالمومنين(ع) کرده و وي مدعي است اين آيه در شان حضرت علي نازل شده است،چنانچه وي در کتاب متشابهات چنين مي گويد:

سوال 126:معني اين سخن خداوند متعال چيست؟کان الانسان اکثر شيء جدلا(کهف54)…

جواب : و جدل در اين آيه يعني کلام حق و حجت آوردن با آن بر اهل باطل و انسان در اين آيه يعني علي بن ابي طالب و انسان هرگاه گمراه شود به باطل مجادله مي نمايد ومجادله بين اهل باطل اگر بر عقل سالم عرضه شود که امور را به دور از هواي نفس و تعصب بررسي ميکند ناداني و ضعف است .

(متشابهات احمد بصري ج4 ص10)

احمد بصري در حالي مدعي شده است که شان نزول اين آيه در مورد اميرالمومنين علیه السلام است که وقتي به اين آيات رجوع ميکنيم متوجه مي شويم خداوند در اين آيات صفات انسان هاي گمراه و کافر را بيان ميکند:

وَلَقَدْ صَرَّفْنا فى هذَالْقُرْآنِ للِنّاسِ مِنْ كُلِّ مَثَل وَكانَ الاِنْسانُ اَكْثَرُ شَىْء جَدَلا
وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَنْ يؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَي وَيسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَنْ تَأْتِيهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ أَوْ يأْتِيهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا و َمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ وَيجَادِلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالْبَاطِلِ لِيدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ وَاتَّخَذُوا آياتِي وَمَا أُنْذِرُوا هُزُوًا وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآياتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْهَا وَنَسِي مَا قَدَّمَتْ يدَاهُ إِنَّا جَعَلْنَا عَلَي قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا وَإِنْ تَدْعُهُمْ إِلَي الْهُدَي فَلَنْ يهْتَدُوا إِذًا أَبَدًا

و در اين قرآن، از هرگونه مثلى براى مردم، بيان كرده ايم؛ ولى انسان بيش از هرچيز، به مجادله مى پردازد
و چيزي مردم را بازنداشت از اينكه -وقتي هدايت به سراغشان آمد- ايمان بياورند و از پروردگارشان طلب آمرزش كنند، جز اينكه (خيره سري كردند؛ گويي مي خواستند) سرنوشت پيشينيان براي آنان بيايد، يا عذاب (الهي) در برابرشان قرار گيرد!
ما پيامبران را، جز بعنوان بشارت دهنده و انذار كننده، نمي فرستيم؛ اما كافران همواره مجادله به باطل مي كنند، تا (به گمان خود،) حق را بوسيله آن از ميان بردارند! و آيات ما، و مجازاتهايي را كه به آنان وعده داده شده است،به باد مسخره گرفتند!
چه كسي ستمكارتر است از آن كس كه آيات پروردگارش به او تذكر داده شده، و از آن روي گرداند، و آنچه را با دستهاي خود پيش فرستاد فراموش كرد؟! ما بر دلهاي اينها پرده هايي افكنده ايم تا نفهمند؛ و در گوشهايشان سنگيني قرار داده ايم (تا صداي حق را نشنوند)! و از اين رو اگر آنها را به سوي هدايت بخواني، هرگز هدايت نمي شوند! (کهف، آیات 54 الي57)

احمد و تبيعت از اهل سنت:

احمد بصري در حالي چنين توهيني را به اميرالمومنين علیه السلام نسبت داده است که اين سخنش ريشه در روايات و عقائد اهل سنت دارد نه کلام ائمه.

اهل سنت روايتي را در صحيح بخاري نقل کرده اند که پيامبر درب منزل حضرت علي (ع) آمد تا ايشان را براي نماز شب بيدار کنند و حضرت علي علیه السلام به حالت اعتراض به پيامبر (ص) فرمود که اگر خداوند بخواهد ما را براي نماز بيدار مي‌کند و پيامبر(ص) با حالت ناراحت رفت و اين آيه را تلاوت کرد.

حدثنا أبو الْيَمَانِ قال أخبرنا شُعَيْبٌ عن الزُّهْرِيِّ قال أخبرني عَلِيُّ بن حُسَيْنٍ أَنَّ حُسَيْنَ بن عَلِيٍّ أخبره أَنَّ عَلِيَّ بن أبي طَالِبٍ أخبره أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم طَرَقَهُ وَفَاطِمَةَ بِنْتَ النبي عليه السَّلَام لَيْلَةً فقال ألا تُصَلِّيَانِ فقلت يا رَسُولَ اللَّهِ أَنْفُسُنَا بِيَدِ اللَّهِ فإذا شَاءَ أَنْ يَبْعَثَنَا بَعَثَنَا فَانْصَرَفَ حين قُلْنَا ذلك ولم يَرْجِعْ إلي شيئا ثُمَّ سَمِعْتُهُ وهو مُوَلٍّ يَضْرِبُ فَخِذَهُ وهو يقول  وكان الْإِنْسَانُ أَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا

از علي بن ابي طالب روايت است که گفت: رسول خدا شبي نزد او و فاطمه آمد و گفت: آيا شما نماز نمي گذاريد؟من گفتم نفسهاي ما در دست خداوند است و چون بخواهد که ما را برخيزاند بر مي خيزاند و آنگاه که سخنم را تمام کردم آن حضرت بازگشت و در پاسخم چيزي نگفت، سپس در حالي که پشت گردانيده بود و با دست بر ران خويش مي زد شنيدم که مي گفت آدمي جدل پيشه تر از همه چيز است (ترجمه صحيح البخاري ج1ص 379)

تا اينجا ثابت مي گردد که احمد بصري عقيده اهل سنت را اخذ کرده و به واسطه اين روايت جعلي به اميرالمومنين علیه السلام جسارت کرده است.

تحريف روايت ابن شهر آشوب:

خيانت بعدي که احمد بصري و پيروان وي انجام داده اند اين است که در پاورقي کتاب اينگونه القاء کرده اند که اين روايت را  علماي شيعه در کتب روايي شيعه از لسان مبارک پيامبر صلی الله علیه و آله نقل کرده اند و آدرس مناقب ابن شهر آشوب را بيان کرده اند، اما هنگامي که به کتاب ابن شهر آشوب رجوع مي کنيم متوجه مي شويم که ايشان تصريح مي کند که اين روايت را اهل سنت نقل کرده اند و احمد بصري اين سخن ايشان را قيچي کرده و فقط خود روايت را نقل ميکند.

أبو بكر الشيرازي في كتابه عن مالك عن أنس عن ابن شهاب ، وأبو يوسف يعقوب بن سفيان في تفسيره ، وأحمد بن حنبل وأبو يعلي في مسنديهما قال ابن شهاب أخبرني علي بن الحسين ان أباه الحسين بن علي أخبره ان علي بن أبي طالب أخبره ان النبي طرقه وفاطمة بنت رسول الله فقال ألا تصلون ؟ فقلت : يا رسول الله إنما أنفسنا بيد الله فإذا شاء أن يبعثنا – أي يكثر اللطف بنا – فانصرف حين قلت ذلك ولم يرجع إلي ثم سمعته وهو مول يضرب فخذيه يقول : وكان الانسان يعني علي بن أبي طالب أكثر شئ جدلا – يعني متكلما بالحق والصدق – .(مناقب آل ابي طالب ابن شهر آشوب ج1 ص 324)

 

حال که ثابت کرديم احمد بصري  بعد از خيانت و تقطيع سخن ابن شهر آشوب چنين عقيده توهين آميزي را از اهل سنت گرفته است بايد اين نکته را بيان کنيم که خود احمد در کتبش تصريح کرده است:

ما حق گرفتن عقيده از اهل سنت نداريم زيرا ائمه تصريح کرده اند رشد در مخالفت با آنان است.
به عنوان مثال وي در کتاب توهم بي خدايي در خصوص عدم پذيرش روايات اهل سنت و نادرستي پذيرش آنها گفته است: «چگونه است که اين گروه از شيعيان، نسبت به امر تقيه و قاعده “الرشد في خلافهم” (راه درست در مخالفت با اهل سنت است)، که ائمه بر آن تاکيد ورزيده اند غفلت کرده اند»

آنها غافل شدند يا خود را به غفلت زدند که روايتي را که ترجيح داده بودند موافق با عقيده ي مخالفان خاندان محمد (عليهم السلام ) است، و بيشتر رواياتي که موافق عقيده ي مخالفين است به خاطر تقيه با قاعده رشد که در مخالفت با آنها است صادر شده اند، اولي تر ، همان عدم ترجيح روايتي است که قائل به زنا با محارم باشد؛ چرا که با مخالفان آل محمد (عليهم السلام) و نيز با يهوديان و مسيحيان موافق است؛ و حال آن که اينها اصحاب عقايد فاسد هستند و به هنگام تعارض، راه درست در مخالفت با آنها است. (توهم بي خدايي احمد بصری ص 196)

احمد و اتباع وي در کتب ديگر هم صراحتاً تصريح کرده اند که نه تنها حق گرفتن عقيده از روايات اهل سنت را ندارند بلکه بايد خلاف آن را اخذ کنند، چنانکه ناظم العقيلي يکي از بزرگان جريان احمد بصري در کتابش چنين مي گويد:

از اهل بيت علیهم السلام وارد شده است: آن چه با اين قوم (اهل سنت) موافقت دارد را رها کنيد چرا که رشد درمخالفت با آن هاست. (تواتر اخبار در استمرار امامت بعد از صاحب الزمان ناظم العقيلي ص62)

آنچه که احمد و اتباعش در مورد عدم گرفتن عقيده از روايات اهل سنت بيان کرده اند، سخنان ائمه در کتب روايي شيعه مي باشد. چنانچه مرحوم کليني در کتاب شريف کافي از امام صادق علیه السلام چنين بيان کرده است:

قال الصادق(علیه السلام): «دَعُوا مَا وَافَقَ القَوْمَ؛ فَإِنَّ الرُّشْدَ فِي‏ خِلَافِهِمْ‏» امام صادق (علیه السلام) فرمود: هر سخني که موافق سخن اهل سنت باشد را کنار بگذاريد و راه صحيح در مخالفت با اعتقاد آنان است.(ترجمه كافي، ج‏1، ص27)

نقد پاسخ اتباع احمد:

✓عده اي از اتباع احمد در پاسخ به اين اهانت احمد بصري به اميرالمومنين علیه السلام مدعي شده اند که منظور احمد بر اين است که حضرت علي انساني است که از روي حق و راستي با اهل باطل جدل مي کند.

ما در پاسخ به اين ادعا مي گويم:

اولا: اين سخن احمد با سياق آيات تطبيق ندارد زيرا مجادله در اين آيات مجادله احسن نيست بلکه مجادله بر باطل است.

دوما: احمد بصري براي ادعاي خودش به روايتي استناد کرده است که در اين روايت ثابت مي شود اين مجادله، مجادله احسن نبوده است و اميرالمومنين علیه السلام به خاطرعدم اشتياق به عبادت خداوند و نماز شب و ترجيح خواب بر نماز شب با پيامبر صلی الله علیه و آله به جدل و مجادله برخواست.

سوما: اگر ما اين ادعا اتباع احمد را بپذيريم که طبق آيه و روايتي که احمد استدلال کرده است امير المومنين علیه السلام بر حق بوده است و با باطل مجادله کرده است پس بايد قبول کنيم که در مجادله بين پيامبر صلی الله علیه و آله و حضرت علي علیه السلام حق با حضرت علي علیه السلام بوده است و آن کسي که باطل بوده و از روي گمراهي با ايشان مجادله کرده است خود پيامبر صلی الله علیه و آله مي باشد.

پس در نتيجه احمد بصري يا اهانت به اميرالمومنين علیه السلام کرده است يا به خود پيامبر صلی الله علیه و آله و جائگاه کسي که چنين اهانتي را مرتکب بشود براي همگان واضح و آشکار است.

احمد بصری بار دیگر به امیرالمومنین توهین نموده و در پاسخ به معنای دعای صباح می نویسد:

سوال 136: معنی سخن علی بن ابی طالب علیه السلام در دعای صبح که میفرماید (الهی عقلی مغلوب: عقل من مغلوب است) (دعای صباح مفاتیح الجنان) چیست؟

جواب:… از جهت منیت و ظلمت این عبارات ادا میوشد و اگر این منیت و ظلمت کم در وجود علی (ع) نبود، علی (ع) همان محمد می شد.
(متشابهات،ج4،ص25 و 26)

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *