از تبار دجال
آن چه در کتاب از تبار دجال می‌خوانید گفتارهایی در باب نقد جریان احمد حسن است. در این گفتارها این جریان انحرافی از زوایای مختلفی به نقد کشیده شده است.
گفتار نخست با عنوان «معیار تطبیق نشانه‌های ظهور» عهده‌دار حل این پرسش اساسی است که چگونه می‌توان مصادیق واقعی نشانه‌های ظهور را شناسایی کرد و ضوابط و معیارهایی که به کمک آن می‌توان به این مهم دست یافت کدامند؟
پاسخ به این سؤال می‌تواند در نقد ادعای احمد حسن _ که خود را یمانی خوانده _ و نیز سایر ادعاهای مشابه مفید باشد.
بررسی موارد زیر در تطبیق
- آیا ما اجازه تطبیق روایات رو داریم؟
- تطبیق به چه شکل است؟
- تا چه حدی میتوانیم تطبیق کنیم؟
- آیا تطبیق الزامی است؟
- حضور دشمنان در ساختن مصداق برای روایات به چه شکل است؟
- اشتباهات ما در تطبیق چیست؟
- قواعد و قوانین تطبیق؟
موضوعات مقدمه‌ی مبحث تطبیق
- اثبات حضور دشمنان در تطبیق روایات
- انواع تطبیق
- اثبات گمراهی بعضی افراد با ایمان(ساده دل) در بحث تطبیق
- اثبات محتاج بودن تطبیق به ضوابط و شرایط
موضوعات مبحث تطبیق در ادامه بر این پایه است
- اعلام ضوابط تطبیق
- برسی ضابطه اول تطبیق
- اشتباهات در تطبیق در زمان های گذشته با ذکر مثال(به دلیل یقینی نبودن آنها و سخن گفتن از روی احساسات)
بررسی معیارها و شرایط تطبیق
- یقینی بودن تطبیق
- اجمتاع تمام معیارهای مذکور در روایات
- تطبیق مبنی بر تاویل نباشد
- هماهنگی با معیار ها و ضوابط دینی
- عرضه بر علایم غیر مشابه سازی
نتیجه پایانی این مبحث
یکی از مشکلات تطبیق‌های یادشده، این است که از سوی دلایل اطمینان آوری پشتیبانی نمی‌شوند و حاصلی جز برانگیختن گمان ندارند. بنابر این یکی از ضوابطی که در جریان تطبیق باید لحاظ شود، این است که دست کم در نشانه‌های مهم و تأثیرگذار، تطبیق باید مبتنی بر یقین باشد نه حدس و گمان، و مؤمنان در رویارویی با اشخاص مدعی یا رخدادهایی که روایات بر آنها تطبیق می‌شوند، باید توجه کنند که آیا تطبیق‌های صورت گرفته با یقین همراه است یا ادعایی است مبتنی بر حدس و گمان، اگر از نوع_دوم بود نمی‌توان به آن اطمینان کرد و اثری بر آن مترتب نمود.
گفتار دوم با عنوان «نقد دیدگاه احمد بصری» درباره‌ی رجعت تلاش شده است تعارض نهفته میان اعتقاد به رجعت _ که از اعتقادات مسلّم شیعه به شمار می‌رود _ و ادعای احمد حسن، مورد واکاوی قرار گیرد.
در نهایت گفتار سوم با عنوان «نقد و بررسی آراء مدعیان مهدویت با تکیه بر آراء احمد الحسن» نقد پاره‌ای از روایاتی است که احمد حسن و طرف دارانش برای اثبات مدعای خود به آن تمسک کرده‌اند. البته این فرقه انحرافی را از زوایای دیگری نیز می‌توان به نقد کشید که آن را به فرصتی دیگر وامی‌گذاریم.
بخشی از کتاب از تبار دجال: یکی از ادلۀ حقانیت احمد حسن، علم الهی اوست. وی دارای علم لدنّی است و همچنان که در روایات آمده، یکی از نشانه‌های امام علم است. در حالی که بر اساس فرمایشات پیشوایان معصوم، آن علمی که پیشوایان معصوم از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم به ارث برده اند و نشانۀ شناخت امام است، منحصراً در اختیار دوازده نفر است و هیچ کس دیگری با آنان در این مطلب شریک نیست. 1
در ادامه همین صفحه
امام صادق علیه السلام فرمودند: … ای یونس، اگر دانش صحیح می‌خواهی نزد ما اهل بیت است. به ما حکمت و فصل الخطاب داده شده و ما آنها را به ارث برده ایم. عرض کردم: ای فرزند پیامبر خدا، آیا هر کسی از اهل بیت و از فرزندان علی و فاطمه باشد، آن چه شما به ارث برده اید را ارث برده است؟
فرمود: جز امامان دوازده گانه کسی آن را ارث نبرده است. عرض کردم: ای فرزند رسول خدا، آنان را نام ببرید! فرمود: اولین آنان علی بن ابی طالب است، پس از او حسن و حسین و علی بن حسین و محمد بن علی و سپس من و پس از من موسی و پس از موسی پسرش علی و پس از علی، محمد و پس از محمد، علی و پس از علی، حسن و پس از حسن، حجت. خداوند ما را انتخاب کرد و پاک گرداند و به ما چیزی داده شد که به هیچ کس داده نشد. 2
به امید آن که این تلاش ناچیز، مقبول آستان بلند آخرین ذخیره خداوند حضرت مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف قرار گیرد. حوزه علمیه قم، مؤسسه آینده روشن (پژوهشکده مهدویت)