– وصیّت عاصِم از ضَلال
یمانی ها با عبارت (عاصم از ضلال) خیلی مانوس بوده و این جمله را دلیل بر حقانیت فرقه خود می‌دانند.
در این بخش اندکی پیرامون این جمله سخن گفته تا مخاطبین عزیز با عوام فریبی‌ها و غرض ورزی‌های آنان آشنا گردند.
عبارت (وصیت عاصم از ضلال)، به معنای (وصیت مانع از گمراهی) می‌باشد. عبارت مذکور گویای این مطلب است که عمل به وصیت پیامبر صل الله علیه و آله ، آدمی را از گمراهی نجات می‌دهد.
جمله (عاصم از ضلال)، عبارةٌ اُخری و تعبیری دیگر از کلام پیامبر صل الله علیه و آله می باشد که فرمودند: (لن تضلوا بعدی).
ایشان بارها و بارها این تعبیر را در کلامشان فرموده‌اند که به چند نمونه آن در زیر اشاره می‌شود:
كَانَ أَرَادَ أَنْ يَكْتُبَ فِي الْكَتِفِ مِمَّا لَوْ كَتَبَهُ لَمْ يَضِلَّ أَحَدٌ . . . [1]
و یا حضرت علی علیه السلام فرمودند:
يَا طَلْحَةُ أَ لَسْتَ قَدْ شَهِدْتَ رَسُولَ اللَّهِ صل الله علیه و آله حِينَ دَعَا بِالْكَتِفِ لِيَكْتُبَ فِيهَا مَا لَا تَضِلُّ الْأُمَّةُ وَ لَا تَخْتَلِفُ . . . [2]
و یا در آخرین خطبه خود فرمودند:
يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي فَتَمَسَّكُوا بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا . . . [3]
پیامبر گرامی اسلام صل الله علیه و آله با اینگونه عبارات (لَوْ كَتَبَهُ لَمْ يَضِلَّ أَحَدٌ) (لِيَكْتُبَ فِيهَا مَا لَا تَضِلُّ الْأُمَّةُ وَ لَا تَخْتَلِفُ) (لَنْ تَضِلُّوا) به همگان فهماندند که عمل به وصایا و سفارشات ایشان، یگانه راه نجات از گمراهی بوده و کسی که به آنها عمل نماید هرگز گمراه نمی‌شود.
بر اساس احادیث نبوی ـ که به نمونه‌ای از آنها در بالا اشاره شد ـ تمسک به ثقلین یعنی قرآن و اهل بیت : ایمنی از ضلالت را به دنبال داشته و پیامبر خدا صل الله علیه و آله آن را ضمانت فرموده‌اند.
4-1- و امّا معنایی عجیب
با اینکه وصایا و احادیث تمسک به ثقلین معنای بسیار واضحی دارد اما در فرقه همبوشی این احادیث معنای دیگری پیدا می‌کند.
مثلاً می‌گویند:
اینکه پیامبر خدا صل الله علیه و آله فرمودند این وصیت (عاصم از ضلال است الی الابد)، معلوم می‌گردد که مدعی باطل نمی‌تواند ادعای وصیت نماید و هلاک می‌شود زیرا اگر مدعی باطل بتواند ادعای وصیت کند و هلاک نشود، سبب گمراهی مردم شده و سخن پیامبر صل الله علیه و آله نقض می‌شود. [4]
حال با توجه به معنای جدید مذکور در بالا، آنان می‌خواهند بگویند که:
اگر کسی ادعا کرد (من همان احمدِ در حدیث وصیت هستم) قطعاً او مدعی صادق می‌باشد زیرا پیامبر صل الله علیه و آله فرموده‌اند که این وصیت عاصم از ضلال است یعنی اگر مدعی کاذب آن را ادعا نماید فوراً هلاک می‌شود تا مردم گمراه نشوند.
بر این اساس اگر کسی از در بیاید و بگوید: (من همان امام زمان علیه السلام در حدیث وصیت هستم) قطعاً او مدعی صادق است و باید به او ایمان آورد زیرا پیامبر خدا صل الله علیه و آله فرمودند این وصیت (عاصم از ضلال است الی الابد)، پس مدعی باطل نمی‌تواند ادعای وصیت نماید!!!
4-2- بررسی صحت و سقم این معنای جدید:
1- همانطور که عرض شد، اینگونه عبارات (لَوْ كَتَبَهُ لَمْ يَضِلَّ أَحَدٌ) (لِيَكْتُبَ فِيهَا مَا لَا تَضِلُّ الْأُمَّةُ وَ لَا تَخْتَلِفُ) (لَنْ تَضِلُّوا) معنای بسیار واضحی داشته که مختصر آشنایی با لغت عرب برای فهم معنای آن کفایت می‌کند.
با این عبارات پیامبر خدا صل الله علیه و آله به همگان فهماندند که تمسک و پیروی از ثقلین، یگانه راه نجات از گمراهی بوده و کسی که به آنها عمل نماید هرگز گمراه نمی‌شود و اصلا چنین معنایی برداشت نمی‌شود که (انّ الوصیةَ لا یَدَّعیها الا صاحبُها/ همانا وصیت را ادعا نمی‌کند مگر صاحبش).
البته ناگفته نماند که عبارات (لَنْ تَضِلُّوا و . . .) در حدیث وصیت کتاب الغیبة شیخ طوسی موجود نبوده بلکه در احادیث وصیت کتاب سلیم مذکور است.
2- اگر بپذیریم که منظور پیامبر صل الله علیه و آله از عبارت (لَنْ تَضِلُّوا) اینگونه باشد که (انّ الوصیةَ لا یَدَّعیها الا صاحبُها/ همانا وصیت را ادعا نمی‌کند مگر صاحبش) و هر کس که به دروغ ادعا کند می‌میرد، دیگر نیازی به ذکر علائم ونشانه‌های امام ـ برای تشخیص مدعی صادق از کاذب ـ از طرف معصومین نمی‌باشد. زیرا مدعی دروغین می‌میرد پس کسی که ادعا کرد و نمُرد، مدعی راستین است و به این طریق مدعی صادق از کاذب هویدا می‌گردد.
بنابراین ذکر علائم دیگر برای امام در روایات، ناقض و باطل کننده عبارت (انّ الوصیةَ لا یَدَّعیها الا صاحبُها) می‌باشد.
خود همبوشیان هم برای تشخیص امام و حجت خدا، بحث قانون معرفت حجت و راه شناخت امام را مطرح کرده و در کنار وصیت، به سلاح و پرچم هم اشاره می‌نمایند و این یعنی تناقض.
به عبارت دیگر:
اینکه همبوشیان در کنار وصیت، بحث سلاح وپرچم را مطرح می‌کنند معلوم می‌گردد که این برداشت (انّ الوصیةَ لا یَدَّعیها الا صاحبُها/همانا وصیت را ادعا نمی‌کند مگر صاحبش) از حدیث وصیت، متناقض با ذکر راههای دیگر شناخت می‌باشد.
ناگفته نماند که در روایات راه‌ها و نشانه‌های فراوانی برای شناخت امام ذکر شده که متاسفانه پیروان احمد بصری، فقط به سه علامت وصیت و سلاح و پرچم اکتفا نموده و در کمال ناباوری دیگر راه‌ها را انکار می‌نمایند.[5]
3- ناگفته نماند که هیچ روایتی با این مضمون (انّ الوصیةَ لا یَدَّعیها الا صاحبُها) در احادیث وجود نداشته و این کلام، سخنی گزاف و بدون دلیلی بیش نیست.
4- با نگاهی در گذشته و بررسی تاریخ مدعیان دروغین امامت و مهدویت، خیلی آسان به نادرستی عبارت (انّ الوصیةَ لا یَدَّعیها الا صاحبُها) پی می‌بریم زیرا مدعیان کذاب که بر اساس احادیث رسیده ادعای امامت و مهدویت می‌کرده‌اند، هیچکدام شان فوراً نمرده‌اند بلکه مدتها زندگی کرده و برای خود پیروانی هم جذب نموده‌اند که به عنوان نمونه می‌توان به احمد اسماعیل‌های مختلف ـ شاخه مکتب نجف، رایات سود، احلاس، جیش الغضب، تلگرامی و . . . ـ اشاره نمود.
5- در روایت نفرمودند فوراً کشته می شود. اگر مدعی دروغین بخواهد درجا کشته شود، اثری از گروه ها و مکتب های ضلالت باقی نمی ماند. در زمان خود اهل بیت علیهم السلام اینهمه مدعی دروغین وجود داشته است آیا درجا کشته شدند؟ جعفر کذّاب مگر ادعای امامت نداشت؟ بعد از وفات امام حسن عسکری علیه السلام (حدود سال 280ه .ق) 20 سال بعدش مُرد. غلام احمد قادیانی ادعای نبوت تبلیغی کرد کشته نشد و به مرگ طبیعی مرد. خیلی از مخالفینی که شما آنها را در ادعای نبوّت، ادعای اولوهیت، ادعای امامت باطل می دانید فوراً کشته نشدند پس این دلیلی بر حقانیت احمد بصری نمی شود. لذاست ما باید صبور باشیم ببینیم چه اتفاقی می افتد وانگهی از کجا معلوم ایشان زنده است؟ چون امام فیسبوکی نیست اصلا خبری از او نیست. کسی او را ندیده.
[1]– کتاب سلیم بن قیس، ج2ص877 .
[2]– کتاب سلیم بن قیس، ج2ص657 .
[3]– کتاب سلیم بن قیس، ج2ص647 .
[4]– به همین مضمون در وصیت مقدس، ص27 به بعد.
[5] – برای مشاهده علائم و نشانه‌های امام و راههای دیگر شناخت، رجوع کنید به: الکافی، ج1ص284 و بحار، ج25ص115 و اثبات الهداة، ج5ص342.